TEKLİF
Allah’ın kulunu bir işi yapma veya yapmama hususunda yükümlü tutması anlamında terim.
AMEL
Dünya ve âhirette ceza veya mükâfat konusu olan her türlü iş ve davranışı ifade eden bir terim.
HÜKÜM
Kelâm, mantık ve fıkıh ilimlerinde kullanılan bir terim.
AHKÂM
“Karar, yargı; ilim, anlayış” gibi mânalara gelen hüküm kelimesinin çoğul şekli.
DELİL
Gerçeğe ulaştıran şey anlamında kelâm ve fıkıhta kullanılan terim.
FARZ
Mükelleften yapılması kesinlikle istenen fiil anlamında fıkıh usulü terimi.
VÂCİP
Farz ile eş anlamlı, Hanefîler’e göre delilinin zannî olması sebebiyle ondan bir derece aşağıda olan teklifî hüküm anlamında fıkıh usulü terimi.
MEKRUH
Şâriin yapılmamasını kesin ve bağlayıcı olmayan bir tarzda istediği fiil anlamında usûl-i fıkıh terimi.
HARAM
Yapılması din tarafından yasaklanan fiil.
AZÎMET
İnsanların karşılaştığı güçlük ve zaruret hali gibi ârızî durumlara bağlı olmaksızın konmuş şer‘î hükümler için kullanılan fıkıh terimi.
RUHSAT
Bazı mazeretlerden dolayı aslî hükmün gereğine uymamayı meşrû hale getiren geçici hüküm.
MUBAH
Fıkıh usulünde mükellefin yapıp yapmamakta şer‘an serbest bırakıldığı fiilleri, fıkıhta ibâha denen bazı yetki ve izinlerin konusunu yahut sonucunu belirtmek için kullanılan bir terim.