FÜTÜVVETNÂME
Fütüvveti konu alan veya fütüvvetin âdâb ve erkânı hakkında bilgi veren eserlerin ortak adı.
MELÂMET
Bir tasavvuf terimi; III. (IX.) yüzyılda Horasan bölgesinde ortaya çıkıp daha sonra bütün İslâm dünyasında yaygınlık kazanan tasavvuf anlayışı.
AHÎLİK
XIII. yüzyılda Anadolu’da görülmeye başlayan ve bir süre sonra Osmanlı Devleti’nin kurulmasında önemli rol oynayan dinî-içtimaî teşkilât.
BÛŞENCÎ, Ebü’l-Hasan
Fütüvvet hareketinin ilk temsilcilerinden Horasanlı sûfî.
EBÛ HAFS el-HADDÂD
Melâmet ve fütüvvete dair fikirleriyle tanınan Nîşâburlu sûfî.
DÎNEVERÎ, Ebü’l-Abbas
Sûfî, fütüvvet hareketinin ilk temsilcilerinden.
Öğretisinde kavrama yer veren mutasavvıf
AHMED b. HADRAVEYH
İlk sûfîlerden ve Melâmetiyye’nin ilk temsilcilerinden.
Öğretisinde kavrama yer veren mutasavvıf
EBÛ TÜRÂB en-NAHŞEBÎ
Horasanlı ilk sûfîlerden.
Öğretisinde kavrama yer veren mutasavvıf
MUHAMMED b. FAZL el-BELHÎ
Horasanlı sûfî.
Fütüvvet hakkında eser yazan mutasavvıf
SÜLEMÎ, Muhammed b. Hüseyin
Horasanlı sûfî, müfessir ve muhaddis.
Fütüvvet hakkında eser yazan mutasavvıf
SÜHREVERDÎ, Şehâbeddin
Sühreverdiyye tarikatının kurucusu, müfessir ve muhaddis.
MECDÜDDİN İSHAK
Fütüvvet teşkilâtının Anadolu’da yayılmasında önemli rolü olan sûfî.
ŞED
Fütüvvet ve tarikat ehline has tasavvufî-folklorik bir gelenek.
ŞEYHÜŞŞÜYÛH
Hankah, zâviye ve ribâtların idaresinden sorumlu sûfî ve âlimlerle fütüvvet teşkilâtında en üst makam sahiplerine verilen unvan.
YİĞİTBAŞI
Osmanlı esnaf teşkilâtında kethüdâ yardımcısı.
NAKİB
Bir cemaatin büyüğü, bir topluluğun başkanı, başkan vekili veya temsilcisi olan kimse.
Fütüvvet hakkında çalışmalar yapan araştırmacı
TAESCHNER, Franz
Alman şarkiyatçısı.