EHL-i BEYT
Hz. Peygamber’in aile fertleri için kullanılan bir tabir.
ALİ
İlk müslümanlardan, Hz. Peygamber’in damadı ve Hulefâ-yi Râşidîn’in dördüncüsü (656-661).
SEKALEYN
Kur’an’da ve hadislerde insanlar ve cinler, bazı hadis rivayetlerinde Kur’an ve Ehl-i beyt anlamında kullanılan bir terim.
İMÂMET
Hz. Peygamber’in vefatından sonra İslâm toplumunun dinî ve siyasî liderliği görevi.
VASÎ
İmâmiyye ve İsmâiliyye Şîası’nda Hz. Peygamber’in daha hayatta iken yetkilerini ileriye dönük olarak kendisine devrettiğine inanılan kişi, vâris, temsilci.
ŞÎA
Hz. Peygamber’in vefatından sonra devlet yönetiminin Hz. Ali’ye ve onun soyundan gelenlere ait olduğu düşüncesi etrafında birleşen çeşitli grupların ortak adı.
TEBERRÎ
İmâmiyye Şîası’nın devlet başkanlığı, dolayısıyla siyasî hâkimiyet konusunda kendileri gibi düşünmeyenlerle ilişkiyi kesmesi anlamında bir terim.
Gadîr-i Hum gününü bayram ilân eden Büveyhî hükümdarı
MUİZZÜDDEVLE
Irak Büveyhîleri’nin kurucusu ve ilk hükümdarı (945-967).
Gadîr-i Hum gününü bayram ilân eden Fâtimî halifesi
MUİZ-LİDÎNİLLÂH
Fâtımî halifesi (953-975).