İLM-i FELEK
İslâm bilim tarihinde astronomi karşılığında kullanılan terim.
İLM-i AHKÂM-ı NÜCÛM
Yıldızların insanları ve olayları etkilediği inancına dayanan sözde ilim dalı, astroloji, yıldız falcılığı, müneccimlik.
SEMERKANT RASATHÂNESİ
İslâm dünyasında kurulan ikinci büyük rasathâne.
KANDİLLİ RASATHÂNESİ
Osmanlı döneminde kurulup çalışmalarına halen Boğaziçi Üniversitesi bünyesinde devam eden rasathâne.
USTURLAP
Temel işlevi yıldızların konumunu belirlemek olan çok amaçlı astronomi aleti.
GÜNEŞ SAATİ
Bir kadran ile bunun üzerine dikili bir milden oluşan ve gölge hareketi sayesinde vakti tayine yarayan basit bir alet.
RUBU‘ TAHTASI
Astronomide kullanılan gözlem, ölçü ve hesap aleti.
ZÎC
İslâm bilimleri tarihi literatüründe astronomi cetvellerine verilen ad.
ez-ZÎCÜ’l-MÜMTEHAN
Yahyâ b. Ebû Mansûr’un (ö. 215/830 [?]) çeşitli takvim bilgilerine, ay ve güneş tutulmalarına ait cetvelleri içeren astronomiye dair eseri.
ZÎC-i İLHÂNÎ
Nasîrüddîn-i Tûsî’nin (ö. 672/1274) astronomiye dair en meşhur eseri.
ZÎC-i ULUĞ BEY
Matematikçi ve astronom Uluğ Bey’in (ö. 853/1449) kurduğu rasathânede gerçekleştirilen gözlemlerin sonuçlarının toplandığı eser.
İslam dünyasında bilinen ilk zîc ez-Zîcü’l-müştemil’in müellifi
AHMED b. MUHAMMED en-NİHÂVENDÎ
VIII. yüzyılın ikinci yarısıyla IX. yüzyılın ilk yarısında yaşayan bir astronom ve matematikçi.
YAHYÂ b. EBÛ MANSÛR el-MÜNECCİM
Abbâsî Halifesi Me’mûn dönemi astrologu ve astronomi âlimi.
TÛSÎ, Nasîrüddin
İranlı âlim ve filozof.
KÂŞÎ
Uluğ Bey’in ilmî çevresine mensup matematikçi ve astronom.
TAKIYYÜDDİN er-RÂSID
Klasik İslâm astronomisinin son büyük temsilcisi olduğu kabul edilen Osmanlı âlimi.