GAYRİ MÜSLİM
CİZYE
İslâm devletindeki gayri müslim tebaanın erkeklerinden alınan baş vergisi.
GIYÂR
İslâm ülkelerinde yaşayan gayri müslimlerin taşımaya mecbur oldukları, müslümanlarca kâfirlik alâmeti kabul edilen kıyafet.
ZÜNNAR
Gayri müslimlerin dinî alâmetleri olarak takmakla yükümlü kılındıkları kuşak veya kemer.
MÜSTE’MEN
İslâm ülkesine emanla giren yabancı gayri müslim.
HARBÎ
Gayri müslim devletin vatandaşı anlamında fıkıh terimi.
DÂRÜLİSLÂM
Müslüman bir devletin hâkimiyeti altındaki topraklar için kullanılan fıkıh terimi.
AVRUPA TÜCCARI
Avrupa ile müste’min tüccar statüsünde ticaret yapan gayri müslim Osmanlı tebaası.
KŪMİS
Endülüs Emevî Devleti’nde emîr veya halifelerce tayin edilen hıristiyan cemaat lideri.
eş-ŞÜRÛTÜ’l-ÖMERİYYE
Hz. Ömer tarafından zimmîler hakkında konulduğu ileri sürülen şartlar.
AHİDNÂME
Hükümdarların emriyle bazı devlet, zümre ve şahıslara özel haklar tanımak üzere düzenlenen belge.
İMTİYÂZÂT
İktisadî ayrıcalıkları ifade eden terim, kapitülasyon.
DÂRÜSSULH
Kendisiyle barış antlaşması yapılmış ülke için kullanılan fıkıh terimi.
HARAÇ
Toprak vergisi.
EMAN
İslâm ülkesine girmek veya İslâm ordusuna teslim olmak isteyen bir yabancıya verilen can ve mal güvencesi.
ÖŞÜR
Toprak ürünlerinden alınan zekât.
ÂŞİR
Uşûr vergisini tahsil eden memur.
CİHAD
Nefisle mücadele, İslâm’ı tebliğ ve düşmanla savaşma anlamında kullanılan terim.
KIYAFET
Giyim kuşam; giyinme biçimi, kılık.
ZİMMET
İnsanın hak ve borçlarının varlık zemini anlamına gelen ve büyük ölçüde modern hukuktaki kişilik kavramına tekabül eden fıkıh terimi.
EHL-i KİTAP
Kur’ân-ı Kerîm’de genellikle yahudiler ve hıristiyanlar için kullanılan tabir.
KİLİSE
Hıristiyanlık inancını benimseyenlerin oluşturduğu topluluk, mezhep; hıristiyan mâbedi.
MEDİNE VESİKASI
Medine’deki farklı dinî, siyasî ve etnik grupların katılımıyla hazırlanan, Hz. Peygamber’in devlet başkanlığında birlikte yaşamayı öngören siyasî-hukukî belge.