KUR’AN
İslâm dininin kutsal kitabı.
MECAZ
Bir ilgi ve karîne ile gerçek anlamı dışında kullanılan kelime veya terkibi ifade eden belâgat terimi.
Hakkında ilk eser kaleme alan kimse
ŞERÎF er-RADÎ
Şair ve Şiî müfessir.
MÜTEŞÂBİH
Mâna yönünden birden fazla ihtimal taşıdığı için anlaşılmasında güçlük bulunan lafız veya ifade.
ULÛMÜ’l-KUR’ÂN
Kur’ân-ı Kerîm’le ilgili ilimler anlamında bir tabir; bu ilimlere dair yazılan eserlerin ortak adı.
MÜBHEMÂTÜ’l-KUR’ÂN
Kur’ân-ı Kerîm’de mahiyeti ve muhtevası kapalı olan lafızların açıklanmasını amaçlayan telif türü.
MÜŞKİLÜ’l-KUR’ÂN
Âyetler arasında ilk bakışta var olduğu sanılan ihtilâfları inceleyen ilim dalı ve bu dalda yazılan eserlerin ortak adı.
GARÎBÜ’l-KUR’ÂN
Kur’ân-ı Kerîm’deki garîb lafızların tefsirini konu alan ilim dalı ve bu dalda yazılan eserlerin ortak adı.
MEÂNİ’l-KUR’ÂN
Kur’an’ın filolojik tefsirini konu alan ilim dalı ve bu dalda yazılmış eserlerin ortak adı.
MECÂZÜ’l-KUR’ÂN
Ebû Ubeyde Ma‘mer b. Müsennâ’nın (ö. 209/824 [?]) Kur’ân-ı Kerîm’in filolojik yorumuna dair eseri.