TASAVVUF
İslâm’ın zâhir ve bâtın hükümleri çerçevesinde yaşanan mânevî ve derunî hayat tarzı.
TARİKAT
Tasavvufta Hakk’a ulaşmak için benimsenen usul, tutulan yol.
TEKKE
Bir şeyhin yönetiminde tasavvuf eğitiminin verildiği mekân.
ŞEYH
Müridlere rehberlik yapan ve onları irşad eden kişi anlamında tasavvuf terimi.
DERVİŞ
Bir tarikata ve şeyhe bağlı olan mürid, sûfiyâne bir hayat yaşayan kişi.
MUHİB
Sûfî olmadıkları halde sûfîliğe ve tarikat ehline yakınlık duyanlar için kullanılan bir terim.
İHVAN
Aynı şeyhe bağlı olan müridleri, aynı tarikatın veya tarikat kolunun mensuplarını ifade eden bir terim.
HIRKA
Sûfîlerin ve tarikat mensuplarının giydikleri özel elbise.
ÂDÂBÜ’l-MÜRÎD
Sûfîlerin uymaları gereken kurallardan bahseden eserlere verilen genel ad.
ÂDÂBÜ’l-MÜRÎDÎN
Ebü’n-Necîb Abdülkāhir b. Abdullah es-Sühreverdî’nin (ö. 563/1167) müridlerin uyması gereken kurallardan bahseden eseri.
ÂRİF
Mânevî tecrübeyle mârifet ve hakikat mertebesine ulaşan sûfî.
MECZUP
Mazhar olduğu cezbe sonucu sülûk etmeden Hakk’a eren velî anlamında tasavvuf terimi.
İRADE
Bir davranışı tercih edip gerçekleştirme gücü anlamında terim.