KUR’AN
İslâm dininin kutsal kitabı.
TİLÂVET
Kur’ân-ı Kerîm’in tecvid ve tertîl üzere okunması anlamında terim.
KIRAAT
Kur’ân-ı Kerîm’in okunuş keyfiyeti, kıraat âlimlerine nisbet edilen okuyuşlar, bunlarla ilgili ilim dalı.
HARF
Dildeki seslerin yazı ve çizgi türü sembolleri için kullanılan terim.
MED
Harfin sesinin harekesi yönünde uzatılmasını ifade eden tecvid terimi.
SEKTE
Bir kıraat ve tecvid terimi.
İKLÂB
Tecvid terimi.
İHFÂ
Bir tecvid terimi.
İZHAR
Bir tecvid terimi.
HÂKĀNÎ, Mûsâ b. Ubeydullah
Tecvide dair ilk defa eser yazan âlim, edip ve şair.
REVM
Bir kıraat ve tecvid terimi.
SÜKÛN
Arap dilinde ve tecvidde bir terim.
Tecvid ilmindeki terimlerden biri
LAHN
Nağme, hata etmek ve hata anlamında terim.
Tecvid ilmindeki terimlerden biri
İDGAM
Mahreçleri aynı veya yakın olan harflerin yan yana gelmesiyle dilde ve kıraatte ortaya çıkan ağırlığın giderilmesi için uygulanan telaffuz biçimini ifade eden terim.
Tecvid ilmindeki terimlerden biri
İMÂLE
Fethada ve onu takip eden elifte ortaya çıkan telaffuz değişikliği anlamında dil ve kıraat terimi.
Tecvid ilmindeki terimlerden biri
GUNNE
Kur’ân-ı Kerîm tilâveti sırasında genizden çıkarılan belirgin ve melodik ses.
Tecvid ilmindeki terimlerden biri
VAKF ve İBTİDÂ
Kur’an okurken lafız ve mânayı gözeterek durmak ve ardından okumaya başlamak anlamında terim, bu konuya ait bilim dalı.