TDV İslâm Ansiklopedisi editörleri tarafından tespit edilen ilişkili maddeler aşağıda sunulmaktadır. Fakat, USÛL-i FIKIH maddesi ile arasında alaka kurulabilecek ansiklopedi maddeleri bunlarla sınırlı olmayabilir.
FIKIH
İslâm ibadet ve hukuk ilmi.
İCTİHAD
Nassın lafız ve mânasından hareketle, nassın bulunmadığında da çeşitli istinbat metotları kullanılarak şer‘î hüküm hakkında zannî bilgiye ulaşma çabasının genel adı.
İSTİNBAT
Naslardan hüküm çıkarma anlamında fıkıh usulü terimi.
DELİL
Gerçeğe ulaştıran şey anlamında kelâm ve fıkıhta kullanılan terim.
DELÂLET
Zihnin bir şey hakkındaki bilgiden başka bir şeyin bilgisine ulaşması anlamına gelen mantık ve fıkıh terimi.
HÜKÜM
Kelâm, mantık ve fıkıh ilimlerinde kullanılan bir terim.
er-RİSÂLE
İmam Şâfiî’nin (ö. 204/820) fıkıh usulüne dair eseri.
USÛLÜ’l-FIKH
Hanefî âlimi Cessâs’ın (ö. 370/981) fıkıh usulüne dair eseri.
TAKVÎMÜ’l-EDİLLE
Ebû Zeyd ed-Debûsî’nin (ö. 430/1039) fıkıh usulüne dair eseri.
el-MU‘TEMED
Ebü’l-Hüseyin el-Basrî’nin (ö. 436/1044) usûl-i fıkha dair eseri.
USÛLÜ’s-SERAHSÎ
Serahsî’nin (ö. 483/1090 [?]) fıkıh usulüne dair eseri.
el-BURHÂN fî USÛLİ’l-FIKH
İmâmü’l-Haremeyn el-Cüveynî’nin (ö. 478/1085) usûl-i fıkha dair eseri
el-MÜSTASFÂ
Gazzâlî’nin (ö. 505/1111) fıkıh usulüne dair eseri.
et-TEMHÎD
Ebü’l-Hattâb el-Kelvezânî’nin (ö. 510/1116) usûl-i fıkha dair eseri.
el-MAHSÛL
Fahreddin er-Râzî’nin (ö. 606/1210) fıkıh usulüne dair eseri.
el-MUVÂFAKĀT
İbrâhim b. Mûsâ eş-Şâtıbî’nin (ö. 790/1388) usûl-i fıkhın temel konularını makāsıd açısından inceleyen eseri.
FUSÛLÜ’l-BEDÂYİ‘
Molla Fenârî’nin (ö. 834/1431) fıkıh usulüne dair eseri.
MİR’ÂTÜ’l-USÛL
Molla Hüsrev’in (ö. 885/1480) fıkıh usulüne dair eseri.
TENKĪHU’l-USÛL
Sadrüşşerîa’nın (ö. 747/1346) fıkıh usulüne dair eseri.
MENÂRÜ’l-ENVÂR
Ebü’l-Berekât en-Nesefî’nin (ö. 710/1310) fıkıh usulüne dair eseri.
Hanefî usulünün ilk kapsamlı örneği olan el-Fuṣûl fi’l-uṣûl'un müellifi
CESSÂS
Hanefî fakihi ve müfessir.
Hanefî âlimlerinden günümüze ulaşan usule dair ilk çalışmasının müellifi
KERHÎ
Hanefî mezhebinin sistemleştirilmesinde önemli katkıları bulunan, Irak Hanefîliği çizgisinin önde gelen temsilcisi, usulcü, fakih.
TAKLİD
Bir âlimin görüşünü delilsiz kabul etmek anlamında fıkıh usulü terimi.
EHL-i RE’Y
II. (VIII.) yüzyılda ortaya çıkan Kûfe merkezli fıkıh ekolüne verilen ad.
EHL-i HADÎS
Hadisçiler ve hadis taraftarları anlamında terim.
SÜNNET
Hz. Peygamber’in söz, fiil ve onaylarının ortak adı, şer‘î delillerin ikincisi.
İCMÂ
İslâm âlimlerinin dinî bir meselenin hükmü üzerinde fikir birliği etmelerini ve bütün Müslümanların ortaklaşa benimsedikleri dinî hükümleri ifade eden şer‘î delil, İslâm fıkhının Kur’an ve Sünnet’ten sonra üçüncü kaynağı.
KIYAS
Bilinenden hareketle bilinmeyene ulaşmayı ifade eden mantık, fıkıh ve dil bilimi terimi.
KİTAP
Şer‘î hükümlerin ilk ve temel kaynağı olarak Kur’ân-ı Kerîm’i ifade eden fıkıh usulü terimi.
